This popular canonical work teaches the incantation (dhāraṇī) and rituals associated with the goddess Vasudhārā. According to the text, the dhāraṇī grants prosperity and wealth and averts spirits, demons and disease.
༄༅། །འཕགས་པ་ནོར་གྱི་རྒྱུན་ཅེས་བྱ་བའི་གཟུངས་བཞུགས་སོ། །
The Noble Vasudhārā Dhāraṇī
from
the Words of the Buddha
རྒྱ་གར་སྐད་དུ། ཨཱཪྻ་བ་སུ་དྷཱ་རཱ་ནཱ་མ་དྷཱ་ར་ཎཱི།
In the language of
India: Vasudhārā-dhāraṇī
བོད་སྐད་དུ། འཕགས་པ་ནོར་གྱི་རྒྱུན་ཅེས་བྱ་བའི་གཟུངས།
In the language of
Tibet: nor gyün mé zung
In the English
language: The ‘Stream of Wealth’ Incantation
སངས་རྒྱས་དང༌བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །
Homage to all the
buddhas and bodhisattvas!
འདི་སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པ་དུས་གཅིག་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀཽ་ཤཱམྦཱི་ན་ཚེར་མ་ཅན་ཞེས་བྱ་བའི་ནགས་ཆེན་པོ་ན། དགེ་སློང་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་གྱི་དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་ཆེན་པོ་དང༌། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པ་རབ་ཏུ་མང་པོ་དང་ཐབས་ཅིག་ཏུ་བཞུགས་ཏེ།
Thus I have heard: At
one time the Blessed One was dwelling near Kauśāmbī in the great forest called
Kaṇṭaka,
together with a great assembly of
about five hundred monks and a vast assembly of bodhisattva mahāsattvas who had
all the qualities of the buddhas.
དེའི་ཚེ་ཀཽ་ཤཱམྦཱིའི་གྲོང་ཁྱེར་ཆེན་པོ་ན། ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོ་ཞེས་བྱ་བ། དབང་པོ་ཉེ་བར་ཞི་བ། ཡིད་ཉེ་བར་ཞི་བ། བུ་ཕོ་དང། བུ་མོ་མང་བ། བཟའ་མི་མང་པོ་དང་ལྡན་པ། དད་ཅིང་ཆེར་དད་པ་ཞིག་གནས་པ་དེ།
At that time there
lived in the great city of Kauśāmbī a householder by the name of Sucandra whose
senses were composed and whose mind was at ease. He had many faithful and
devoted sons and daughters as well as dependents.
བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ། ལན་འབུམ་ཕྲག་དུ་མར་བསྐོར་བ་བྱས་ནས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་གོ །
Sucandra approached
the Blessed One, paid his respect by touching his head to the feet of the
Blessed One, and circumambulated the Blessed One many hundred thousands of
times.
ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་ནས་ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །
Finally, he sat down
to one side. While seated there, Sucandra the householder said the following to
the Blessed One:
གལ་ཏེ་ཞུས་ནས་ཞུ་བ་ལུང་བསྟན་པའི་སླད་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བདག་ལ་སྐབས་ཕྱེ་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་བདག་ཕྱོགས་འགའ་ཞིག་ཞུ་ལགས་སོ། །
“I would like to ask the Blessed One, the
Tathāgata, the Arhat, the complete and perfect Buddha a question, in case the
Blessed One could afford the time to answer it.”
དེ་སྐད་ཅེས་གསོལ་བ་དང༌། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །
The Blessed One then
replied to Sucandra the householder as follows:
ཁྱིམ་བདག ཁྱོད་ཅི་དང་ཅི་འདོད་པ་དྲིས་ཤིག་དང༌། ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་དྲིས་པའི་དྲི་བ་ལུང་བསྟན་པས་ངས་ཁྱོད་ཀྱི་སེམས་རངས་པར་བྱའོ། །
“Householder, please ask whatever you wish. I
shall answer your question and so put your concerns to rest.”
དེ་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་དང༌། ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ལེགས་སོ་ཞེས་གསོལ་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ལྟར་ཉན་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །
To these words of the
Blessed One Sucandra the householder responded, “Very well, Blessed One,” and
asked the Blessed One the following:
བཅོམ་ལྡན་འདས། རིགས་ཀྱི་བུའམ། རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་དབུལ་པོར་གྱུར་པ་ལས་ཇི་ལྟར་དབུལ་བ་མ་མཆིས་པར་འགྱུར་ཞིང༌། བྲོ་ནད་ཀྱིས་ཐེབས་ན་ཡང་བྲོ་ནད་མ་མཆིས་པར་འགྱུར་པ་ལགས།
“Blessed One, how can a son or daughter of
noble family who suffers from poverty free themselves from their poverty?
Likewise, if they suffer from disease, how can they free themselves from their
disease?”
དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མཁྱེན་བཞིན་དུ་ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །
The Blessed One then
understood, and he said to Sucandra the householder:
ཁྱིམ་བདག ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་དབུལ་པོའི་དོན་དུ་འདྲི། དེ་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་དང༌།
“Householder, why do you ask me about
poverty?”
བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོས་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །
Sucandra the
householder replied to the Blessed One:
བཅོམ་ལྡན་འདས། བདག་ནི་དབུལ་བ་མང་བ་དང༌། གསོ་བ་མང་བ་དང༌། བུ་ཕོ་དང་བུ་མོ་མང་བ། བཟའ་མི་མང་པོ་དང་ལྡན་པ་ལགས་ཏེ། དེའི་སླད་དུ། གང་གིས་སེམས་ཅན་དབུལ་པོ་རྣམས་ཀྱི་དབུལ་བ་མ་མཆིས་པར་འགྱུར་བ་དང༌། བྲོ་ནད་ཀྱིས་ཐེབས་པ་རྣམས་བྲོ་ནད་མ་མཆིས་པར་འགྱུར་བ་དང༌། ནོར་དང༌། འབྲུ་དང༌། མཛོད་དང༌། བང་མཛོད་མང་པོ་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་བ་དང༌། སྡུག་པ་དང༌། ཡིད་དུ་མཆིས་པ་དང༌། མཐོང་ན་ཡིད་དུ་འཐད་པ་དང༌། དབང་ཕྱུག་ཏུ་འགྱུར་བ་དང༌། སྦྱིན་བདག་མཛོད་པས་མི་འཚལ་ཞིང༌། དབྱིག་དང༌། གསེར་དང༌། ནོར་དང༌། འབྲུའི་མཛོད་དང༌། བང་མཛོད་རྣམས་དང༌། ནོར་བུ་དང༌། མུ་ཏིག་དང༌། རྡོ་རྗེ་དང༌། བཻ་ཌཱུཪྻ་དང༌། དུང་དང༌། མན་ཤེལ་དང༌། བྱི་རུ་དང༌། ས་ལེ་སྦྲམ་དང༌། དབུལ་བས་མ་འཚལ་ཅིང་འབྱོར་བར་འགྱུར་བ་དང༌། ཁྱིམ་གྱི་བུ་སྨད་དང༌། བཟའ་མི་རྣམས་བརྟན་པར་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ལེགས་པར་བཤད་དུ་གསོལ།
“Blessed One, although I am very poor, I have
to take care of many sons, daughters and dependents. Therefore, I would like to
request the Blessed One for a Dharma teaching that makes the poor wealthy and
restores the ill to good health, that grants us wealth and grain and treasures
and vaults of treasure, that makes us pleasant, charming, beautiful and lordly,
that attracts patrons without needing to ask, and that grants jewels, gold,
riches, stores of grain, and vaults of treasure, as well as gems, pearls,
diamonds, lapis lazuli, conch shells, crystals, coral, gold and silver without
needing to search or beg, and that renders one’s partner and dependents stable
and secure.”
དེ་སྐད་ཅེས་གསོལ་བ་དང༌། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །
This being said, the
Blessed One replied then to the householder Sucandra:
ཁྱིམ་བདག འདས་པའི་དུས་བསྐལ་བ་གྲངས་མེད་པ་འདས་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་དེའི་དུས་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ། སྐྱེས་བུ་འདུལ་བའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ། བླ་ན་མེད་པ། ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྡོ་རྗེ་འཆང་རྒྱ་མཚོའི་དབྱངས་ཞེས་བྱ་བ་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱུང་སྟེ།
“Householder, once upon a time, incalculable
eons ago, the Blessed One, the Tathāgata, the Arhat, the complete and perfect
Buddha, dwelled in the world with perfect knowledge and with virtuous conduct.
This sugata, the knower of worlds, the leader for those to be tamed, the
unsurpassed teacher of gods and men, the Blessed Buddha, was named
Vajradhara-sāgaranirghoṣa.
རིགས་ཀྱི་བུ། ངས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དེ་ལས་ནོར་གྱི་རྒྱུན་ཅེས་བྱ་བའི་གཟུངས་འདི་ཐོས་ཏེ། བཟུང་ཞིང་བཅངས་བཀླགས། ཀུན་ཆུབ་པར་བྱས། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བར་བྱས་ཤིང༌། གཞན་དག་ལ་ཡང་རྒྱ་ཆེར་ཡང་དག་པར་རབ་ཏུ་བསྟན་ཏེ།
O noble son, it is
from this tathāgata that I heard and retained the Vasudhārā Dhāraṇī. I kept it, recited it, comprehended it,
rejoiced in it, and taught it extensively to others.
རིགས་ཀྱི་བུ། ད་ཡང་ངས་དེ་བཤད་པར་བྱའོ། །
O noble son, I shall
now share it with you.
རིགས་ཀྱི་བུ། གཟུངས་འདིའི་མཐུས་མི་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །མི་མ་ཡིན་པ་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །གནོད་སྦྱིན་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །སྲིན་པོ་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །ཡི་དྭགས་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །ཤ་ཟ་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །འབྱུང་པོ་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །གྲུལ་བུམ་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །བརྗེད་བྱེད་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །གནོན་པོ་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །ལུས་སྲུལ་པོ་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །ལྷ་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །ལྷ་མ་ཡིན་རྣམས་རྣམ་པར་མཐོ་འཚམ་པར་མི་བྱེད་དོ། །ཟས་སུ་མི་གཙང་བ་ཟ་བ་རྣམས་དང༌། ཟས་སུ་གཅིན་འཐུང་བ་རྣམས་དང་། ཟས་སུ་ཁྲག་འཐུང་བ་རྣམས་དང༌། ཟས་སུ་ཤ་ཟ་བ་རྣམས་དང༌། ཟས་སུ་རྣག་འཐུང་བ་རྣམས་དང༌། ཟས་སུ་ཞག་ཟ་བ་རྣམས་དང༌། ཟས་སུ་རྐང་ཟ་བ་རྣམས་དང༌། ཟས་སུ་ངར་སྣབས་ཟ་བ་རྣམས་དང༌། ཟས་སུ་གཏོར་ཁུང་ནས་འབབ་པ་འཐུང་བ་རྣམས་དང༌། ཟས་སུ་དབུགས་རྔུབ་པ་རྣམས་དང༌། འབྱུང་བ་ཟ་བའི་བར་རྣམས་རྣམ་པར་འཚེ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །
O noble son, through
the power of this dhāraṇī no human will ever harm you. No yakṣa will ever harm you. No rākṣasa will ever harm you. No preta will ever harm
you. No piśāca will ever harm you. No bhūta will ever harm you. No kumbhāṇḍa will ever harm you. No apasmāra will ever harm
you. No ostāraka
will ever harm you. No kaṭapūtana will ever harm you. No deva will ever harm you. No asura will
ever harm you. No demons, whether they feed on feces, urine, blood, flesh, pus,
grease, marrow, snot, effluent, or breath, nor spirits who are able to possess you, will ever harm you!
རིགས་ཀྱི་བུ། ནོར་གྱི་རྒྱུན་གྱི་གཟུངས་འདི་རིགས་ཀྱི་བུའམ། རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་གི་ཁྱིམ་ན་ཡོད་དམ། སྙིང་ལ་ཡོད་དམ། ལག་ན་ཡོད་དམ། གླེགས་བམ་དུ་ཆུད་དམ། ཐོས་པར་གྱུར་ཏམ། ཀུན་ཆུབ་པར་བྱས་སམ། བཀླགས་སམ། བཟུང་ངམ། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བར་བྱས་སམ། གཞན་དག་ལ་རྒྱ་ཆེར་རབ་ཏུ་བསྟན་པའི་རིགས་ཀྱི་བུའམ། རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་དེ་ལ་ཡུན་རིང་པོའི་དོན་དང༌། ཕན་པ་དང༌། དགེ་བ་དང༌། གྲུབ་པ་དང༌། བདེ་བ་དང༌། ལོ་ལེགས་བར་འགྱུར་རོ། །
O noble son, the son
or daughter of noble family who takes the Vasudhārā Dhāraṇī and places it in their home, takes it to heart,
holds it in their hands, renders it in text, listens to it, comprehends it,
reads it, memorizes it, rejoices in it, and extensively teaches it to others, will enjoy lasting
benefits, welfare, goodness, advantages, pleasures, and good harvests.
སུ་ཞིག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ལ་མཆོད་པ་བྱས་ཏེ། ནོར་གྱི་རྒྱུན་གྱི་གཟུངས་འདི་ནམ་ཕྱེད་ན་ལན་གཉིས་སམ། ལན་གསུམ་མམ། ལན་བཞི་བཏོན་ན། དེའི་ལྷ་ཡིད་རངས་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བསྟན་པ་ལ་དགའ་བ་དང༌། ཆོས་གདགས་པ་བྱས་པས་དགའ་བ་དང༌། དགེ་འདུན་གདགས་པ་བྱས་པས་དགའ་བ་དང༌། ཆོས་སྨྲ་བ་ལ་དགའ་བ་དང༌། ལྷག་པའི་བསམ་པས་བདག་ཉིད་འོངས་ཏེ། འབྲུའི་ཆར་འབེབས་སོ། །
Whoever worships the
tathāgatas and then at midnight recites the Vasudhārā Dhāraṇī two, three or four times will cause the deities
to rejoice. They will bring delight through the teachings of the Tathāgata, and
through contributing to the promulgation of the Dharma and development of the Saṅgha, and bring delight to those who teach the
Dharma. Noble thoughts will come to them and a rain of grains will shower down
upon them.
ན་མོ་བཛྲ་དྷ་ར་སཱ་ག་ར་ནིརྒྷོ་ཥཱ་ཡ། ཏ་ཐཱ་ག་ཏཱ་ཡ།
namo vajradhara-sāgara-nirghoṣāya tathāgatāya |
ཏདྱ་ཐཱ། ཨོཾ་སུ་རཱུ་བེ། བྷ་དྲེ། བྷ་དྲ་བ་ཏི། ཨཾ་ག་ལེ། མཾ་ག་ལེ། མཾ་ག་ལ་བ་ཏི། ཨ་ལེ། ཨ་ཙ་ལེ། ཨ་ཙ་ལ་བ་ལེ། ཨུདྒྷ་ཏི་ནི། ཨུད་བྷེ་དི་ནི། ཤ་སྱ་བ་ཏི། དྷ་ན་བ་ཏི། དྷཱ་ནྱ་བ་ཏི། ཤྲཱི་མ་ཏི། པྲ་བྷ་བ་ཏི། ཨ་མ་ལེ། བི་མ་ལེ། ནི་རྨ་ལེ། རུ་རུ་མེ། སུ་རཱུ་པེ། སུ་རཱུ་པ་བི་མ་ལེ། བི་མ་ལེ། ཙ་ལེ། ཨ་རྩ་ན་སྟེ། ཨ་ཏ་ན་སྟེ། བི་ཏ་ན་སྟེ། བི་ཤྭ་ཀེ་ཤི། བི་ཤྭ་ནི་ཤི། ཨཾ་ཀུ་རེ། མཾ་ཀུ་རེ། པྲ་བཾ་ཀུ་རེ། བི་ར་མེ། བི་དྷ་མེ། རི་རི་མེ། དི་དི་མེ། དུ་དུ་མེ། ཁ་ཁ་མེ། ཏ་ཏ་རེ། ཏ་ར་ཏ་ར། ཏཱ་ར་ཏཱ་ར། བཛྲེ་བཛྲེ་བཛྲོ་པ་མེ། ཊ་ཀེ་ཊ་ཀེ། ཋ་ཀེ་ཋ་ཀེ། ཨུཀྐེ་བུཀྐེ། ཐ་ཀེ་ཐ་ར་ཀེ། ཨ་བརྟ་ནི། བ་ར་ཤ་ནི། ཥ་ད་ནི་བཛྲ་དྷ་ར་སཱ་ག་ར་ནིརྒྷོ་ཥཱན། ཏ་ཐཱ་ག་ཏ་མ་ནུ་སྨ་ར། སྨ་ར་སྨ་ར། སརྦ་ཏ་ཐཱ་ག་ཏ་ས་ཏྱ་མ་ནུ་སྨ་ར། དྷརྨ་སཏྱ་མ་ནུ་སྨ་ར། སཾ་གྷ་ས་ཏྱ་མ་ནུ་སྨ་ར། ད་ཏ་ད་ཏ། པཱུ་ར་པཱུ་ར། པཱུ་ར་ཡ་པཱུ་ར་ཡ། པཱུ་ར་ཎི། བྷ་ར་བྷ་ར་ཎི། ཨ་མ་ལེ། སུ་མཾ་ག་ལེ། ཤཱནྟ་མ་ཏི། ཤུ་བྷ་མ་ཏི། མཾ་ག་ལ་བྷ་ནི། མ་ཧཱ་མ་ཏི། བྷ་དྲ་བ་ཏི། པྲ་བྷཱ་བ་ཏི། སུ་ཙནྡྲ་མ་ཏི། ཨཱ་གཙྪ། ཨཱ་གཙྪ། ས་མ་ཡ་མ་ནུ་སྨ་ར་སྭཱཧཱ། ཨཱ་བ་ར་ཎི་མ་ནུ་སྨ་ར་སྭཱཧཱ། པྲ་བྷ་བ་མ་ནུ་སྨ་ར་སྭཱཧཱ། དཱི་དི་མ་ནུ་སྨ་ར་སྭཱཧཱ། ཏེ་ཛོ་མ་ནུ་སྨ་ར་སྭཱཧཱ། བི་ཛ་ཡ་མ་ནུ་སྨ་ར་སྭཱཧཱ། ཧྲྀ་ད་ཡ་མ་ནུ་སྨ་ར་སྭཱཧཱ། སརྦ་སཏྭ་བི་ན་ཡ་མ་ནུ་སྨ་ར་སྭཱཧཱ།
tadyathā | oṃ surūpe bhadre bhadravati aṅgale maṅgale maṅgalavati ale acale acala-bale udghātini udbhedini śasyavati dhanavati
dhānyavati śrīmati prabhavati amale vimale nirmale rurume surūpe surūpavimale
vimale cale arcanaste
atanaste vitanaste viśvakeśi viśvaniśi aṅkure maṅkure prabhaṅkure virame vidhame ririme dhidhime dhudhume khakhame tatare tara tara
tāra tāra vajre vajre vajropame ṭake ṭake ṭhake ṭhake ukke bukke ṭhake ṭharake
āvartani varṣaṇi (ni)ṣ(p)ādani
vajradhāra-sāgara-nirdhoṣaṃ
tathāgataṃ
anusmara smara smara sarva-tathāgata-satyam-anusmara dharma-satyam-anusmara saṅgha-satyam-anusmara data data pūra pūra pūraya
pūraya pūraṇi bhara
bharaṇi amale
sumaṅgale
śāntamati śubhamati maṅgalabhaṇi mahāmati bhadravati
prabhavati sucandramati āgacchāgaccha samayam-anusmara svāhā | avaraṇim-anusmara svāhā | prabhavam-anusmara svāhā |
dīdim-anusmara svāhā | tejom-anusmara svāhā | vijayam-anusmara svāhā | hṛdayam-anusmara svāhā | sarva-sattva-vijayam-anusmara
svāhā |
ཨོཾ་བཱ་སུ་དྷཱ་རེ་སྭཱཧཱ། ཨོཾ་བཱ་སུ་ཤྲཱི་ཡེ་སྭཱཧཱ། ཨོཾ་ཤྰྲི་བ་སུ་སྭཱཧཱ། ཨོཾ་བ་སུ་སྭཱཧཱ།
oṃ vasudhāre svāhā | oṃ vasuśriye svāhā | oṃ śrīvasu svāhā | oṃ vasu svāhā ||1
རིགས་ཀྱི་བུ། འདི་ནི་ནོར་གྱི་རྒྱུན་ཅེས་བྱ་བའི་གཟུངས་ཏེ། གཟུངས་སྔགས་འདིའི་མཐུས་མུ་གེ་དང༌། ནད་དང༌། འཆི་ངས་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །
Noble son, this is
the Vasudhārā Dhāraṇī. Famine, diseases, and untimely death will be averted through the
power of this dhāraṇī-mantra.
རིགས་ཀྱི་བུ། སུ་ཞིག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་མཆོད་པ་བྱས་ཏེ། ནོར་གྱི་རྒྱུན་གྱི་གཟུངས་ཀྱི་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཚིག་འདི་དག་ནུབ་གཅིག་བཏོན་ན། དེ་ནས་དངོས་གྲུབ་ཏུ་འགྱུར་རོ། །
Noble son, whoever
worships the tathāgatas, the arhats, the complete and perfect buddhas, and
recites the words of this secret mantra, the Vasudhārā Dhāraṇī, while facing the west will reach accomplishment.
རྒྱས་པའི་དོན་དུ་བདག་གི་ཁྱིམ་མམ། གཞན་གྱི་ཁྱིམ་མམ། གནས་གཙང་མའི་བང་མཛོད་དམ། གནས་གང་ཡང་རུང་བར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་དང༌། སངས་རྒྱས་དང༌། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་དང༌། གསང་སྔགས་ཀྱི་ལྷའི་ཕྱིར་ཙནྡན་གྱིས་དཀྱིལ་འཁོར་གྲུ་བཞིར་བྱས་ཏེ། ནུབ་གཅིག་བཏོན་ན། རིགས་ཀྱི་བུ། དེའི་ཁྱིམ་ནོར་དང༌། འབྲུ་དང༌། གསེར་དང༌། དངུལ་དང༌། ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུན་མི་ཆེན་པོའི་ཚད་ཙམ་གྱིས་གང་བར་འགྱུར་རོ། །འཇིགས་པ་དང་གནོད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །
To explain this in
more detail: Arrange a maṇḍala in a suitable place—such as your own house, another person’s house, a clean place, or a
storehouse—using sandalwood for the Tathāgata, Lord Avalokiteśvara, and all the
buddhas and bodhisattvas and secret mantra deities, and recite the dhāraṇī while facing the west. Noble son, the person’s
house will soon be completely
filled with a stream of jewels, grain, gold, silver, and all necessities, and
all danger and harm will be brought to an end.
རིགས་ཀྱི་བུ། དེའི་ཕྱིར་ཁྱོད་རབ་ཏུ་བསྒྲིམས་ལ་ནོར་གྱི་རྒྱུན་གྱི་གཟུངས་འདི་ཟུངས་ཤིག །ཆོངས་ཤིག །ལྷོགས་ཤིག །སྟོན་ཅིག །གཞན་དག་ལ་ཡང་རྒྱ་ཆེར་ཡང་དག་པར་རབ་ཏུ་སྟོན་ཅིག་དང༌། དེས་ཁྱོད་ཀྱི་ཡུན་རིང་པོའི་དོན་དང༌། ཕན་པ་དང༌། བདེ་བར་འགྱུར་རོ། །
Noble son, therefore,
hold the Vasudhārā Dhāraṇī dear. Retain it! Memorize it! Recite it! Teach it! Explain it to
others as well! This will lead to your lasting benefit, welfare and happiness.”
བཅོམ་ལྡན་འདས། ལེགས་སོ་ཞེས་གསོལ་ཏེ།
“Very well, Blessed One!” said the householder
Sucandra upon receiving the Vasudhārā Dhāraṇī from the Blessed One.
ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལས་ནོར་གྱི་རྒྱུན་གྱི་གཟུངས་འདི་ཐོས་ནས་ཚིམ་ཞིང་དགའ་ལ་མགུ་ཞིང་ཡིད་རངས་ཏེ། རབ་ཏུ་དགའ་ནས་དགའ་བ་དང༌། ཡིད་བདེ་བ་སྐྱེས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །
Pleased, glad,
joyful, delighted, happy, satisfied and joyous was Sucandra as he paid homage
by touching the feet of the Blessed One to his head. He then said to the
Blessed One:
བཅོམ་ལྡན་འདས། བདག་གིས་ནོར་གྱི་རྒྱུན་ཅེས་བགྱི་བ་བླངས་ལགས། གཟུངས་སུ་ཟིན་ལགས། བཟུང་ལགས། བཀླགས་ལགས། ཀུན་ཆུབ་པར་བགྱིས་ལགས། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བར་བགྱིས་ལགས་སོ། །གཞན་དག་ལ་ཡང་རྒྱ་ཆེར་ཡང་དག་པར་རབ་ཏུ་བསྟན་པར་བགྱིས་ལགས་སོ། །
“Blessed One, now that I have received the
ritual for Vasudhārā, I will keep this dhāraṇī in mind; I will memorize it; I will recite it;
I will master it; I will delight in it; and I will explain it in detail to
others as well!”
དེའི་སྐད་ཅིག་ཙམ་ལ་ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོའི་བང་མཛོད་རྣམས་ཡོངས་སུ་གང་བར་གྱུར་ཏོ། །
dé kechik tsam la khyimdak dawa zangpö bangdzö nam yongsu gangwar gyur to
At that very moment,
Sucandra the householder’s storehouses became completely full.
དེ་ནས་ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ལན་འབུམ་ཕྲག་དུ་མར་བསྐོར་བ་བྱས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ནས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཐད་ནས་སོང་ངོ༌། །
Sucandra the
householder circumambulated the Blessed One many hundreds of thousands of
times, and after touching his head to the feet of Blessed One, he left his
presence.
དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།
The Blessed One then
spoke to venerable Ānanda:
ཀུན་དགའ་བོ། ཁྱོད་སོང་ལ་ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོའི་ཁྱིམ་ནོར་དང༌། འབྲུས་ཡོངས་སུ་གང་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང༌། མཛོད་ཆེན་པོ་དང༌། བང་མཛོད་ཡོངས་སུ་གང་བ་རྣམས་ལ་ལྟོས།
“Ānanda, go to Sucandra the householder, the
one whose home is abundantly filled with all kinds of riches and grains and
whose massive treasury and storehouses are replete with all one could require.”
དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ལྟར་མཉན་ནས་ཀཽ་ཤཱམྦཱིའི་གྲོང་ཁྱེར་ཆེན་པོ་ག་ལ་བ་དང༌། ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོའི་ཁྱིམ་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་ནང་དུ་ཞུགས་པ་དང༌། ནོར་དང༌། འབྲུས་ཡོངས་སུ་གང་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང༌། རིན་པོ་ཆེ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང༌། ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཛོད་པ་ཆེན་པོ་དང༌། བང་མཛོད་རྣམས་ཀྱང་ཡོངས་སུ་གང་བར་མཐོང་ངོ༌། །མཐོང་ནས་ཀྱང་ཚིམ་ཞིང་དགའ་ལ་མགུ་ཞིང་ཡིད་རངས་ཏེ་རབ་ཏུ་དགའ་ནས་དགའ་བ་དང༌། ཡིད་བདེ་བ་སྐྱེས་ཏེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་ངོ༌། །
At these words of the
Blessed One, venerable Ānanda went to the great city of Kauśāmbī where
Sucandra’s house was located. Upon reaching the house he entered, and he saw
that it was filled with an abundance of riches and grains. Precious gems were
abundant, and there was a massive storehouse of all kinds of goods. The
treasuries likewise were completely full! Pleased, glad, joyful, delighted,
happy, satisfied and joyous upon seeing this, he returned to the Blessed One.
དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ཡ་མཚན་དུ་འཛིན་ཅིང་དགའ་བ་དང༌། ཡིད་བདེ་བ་སྐྱེས་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །
Venerable Ānanda
approached the Blessed One, and, in his amazement, happiness and joy, he said
this to the Blessed One:
བཅོམ་ལྡན་འདས། གང་གིས་ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོ་ནོར་མང་ཞིང་མཛོད་ཆེན་པོ་དང༌། བང་མཛོད་རྣམས་ཀྱང་ནོར་དང༌། འབྲུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་རྒྱུ་གང་ལགས། རྐྱེན་གང་ལགས།
“Blessed One, why does Sucandra the
householder have so much wealth? What is the cause and what are the
circumstances for his treasury and storehouses to be replete with riches and
grains?”
བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།
The Blessed One
replied:
ཀུན་དགའ་བོ། རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོ་དད་ཅིང་མཆོག་ཏུ་དད་ཅིང་དགེ་བའི་བསམ་པ་ཅན་དེས་ནོར་གྱི་རྒྱུན་གྱི་གཟུངས་འདི་བཟུང་ཞིང་རབ་ཏུ་བཏོན་ཏེ། བླངས་ཤིང། བཀླགས། ཀུན་ཆུབ་པར་བྱས། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བར་བྱས་ཤིང༌། གཞན་དག་ལ་ཡང་རྒྱ་ཆེར་ཡང་དག་པར་རབ་ཏུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །
“Ānanda, it is because the noble son Sucandra
the householder has received and chanted the Vasudhārā Dhāraṇī with devotion, great faith, and pure
motivation. He kept it, recited it, mastered it, delighted in it, and expounded it in detail to others as well.
ཀུན་དགའ་བོ། དེའི་ཕྱིར་ཁྱོད་ཀྱིས་ཀྱང་ནོར་གྱི་རྒྱུན་གྱི་གཟུང་འདི་ལོངས་ཤིག །ཆོངས་ཤིག །ལྷོགས་ཤིག །སྟོན་ཅིག །ཟུངས་ཤིག །ཀུན་ཆུབ་པར་གྱིས་ཤིག །གཞན་དག་ལ་ཡང་རྒྱ་ཆེར་ཡང་དག་པར་རབ་ཏུ་སྟོན་ཅིག་དང༌། དེ་ནི་སྐྱེ་བོ་མང་པོ་ལ་ཕན་པ་དང༌། སྐྱེ་བོ་མང་པོ་ལ་བདེ་བ་དང༌། འཇིག་རྟེན་ལ་སྙིང་བརྩེ་བ་དང༌། སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེ་དང༌། ལྷ་དང༌། མི་རྣམས་ཀྱི་དོན་དང༌། ཕན་པ་དང༌། བདེ་བར་འགྱུར་རོ། །
Ānanda, therefore,
you too should receive the Vasudhārā Dhāraṇī, keep it
in mind, recite it, teach it, memorize it, master it, and explain it to others
in detail. This will benefit many individuals. It will bring them happiness. It
will bring love and compassion to the world, and it will bring benefit and
happiness to hosts of beings, gods and humans alike.
ཀུན་དགའ་བོ། སུ་ཞིག་རིག་སྔགས་འདི་ལས་གཞན་དུ་སྨྲ་བ་ནི། ལྷ་དང་བཅས་པ་དང༌། བདུད་དང་བཅས་པ་དང༌། ཚངས་པ་དང་བཅས་པ་དང༌། དགེ་སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེར་བཅས་པ་དང༌། ལྷ་དང། མི་དང། ལྷ་མ་ཡིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ན་ངས་མ་མཐོང་ངོ༌། །ལན་གཉིས་སུ་བཏོན་ཏམ། ལན་གསུམ་དུ་བཏོན་ཀྱང་འགལ་བར་བྱེད་པ་དེ་ནི། གནས་མེད་དོ། །
Ānanda, I do not see
anyone in worlds of gods, māras, brahmas, humans, or asuras, who would say
otherwise about this vidyā-mantra. It is impossible not to receive the mantra’s
benefits having recited it two or three times.
ཀུན་དགའ་བོ། གཟུངས་ཀྱི་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཚིག་འདི་དག་ནི་མི་ཕྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །
Ānanda, the secret
mantra words of this dhāraṇī are indestructible.
ཀུན་དགའ་བོ། འདི་དག་ནི་སེམས་ཅན་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཟད་པ་རྣམས་ཀྱི་རྣ་ལམ་དུ་གྲགས་པར་མི་འགྱུར་ན། གླེགས་བམ་ལ་ཡི་གེར་འབྲི་བ་དང༌། ཡིད་ལ་གཟུང་བ་ལྟ་ཅི་སྨོས།
Ānanda, it is clear
that these words, when heard, will benefit2 even those whose roots of
virtue have been exhausted. Thus, there is no need to mention the benefits of
writing them down in a book or memorizing them.
དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བཀའ་སྩལ་ཏེ། གཟུངས་སྔགས་འདི་ནི་སེམས་ཅན་དབུལ་པོ་དང༌། ནད་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་གཟིར་བ་དང༌། འཇིགས་པ་དང༌། སེམས་ཅན་སྡང་བས་གནོད་པར་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གསུངས་པ་དང༌། བཤད་པ་དང༌། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་དང༌། རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་དང༌། བསྔགས་པ་དང༌། བཀྲོལ་བ་དང༌། གསལ་བར་མཛད་པ་དང༌། བསྐྱེད་པ་དང༌། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དང༌། ཆོས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱས་བཏབ་པ་དང༌། བསྟོད་པ་དང༌། སྙན་པར་བརྗོད་པ་དང༌། གོ་བར་མཛད་པ་དང༌། བསྙད་པའི་ཕྱིར་རོ། །
Why is this the case?
It is because this dhāraṇī has been taught by all the tathāgatas. This dhāraṇī-mantra
has been spoken, explained, honored, revealed, praised, unraveled, clarified,
expounded, blessed, validated by the dharma seal, commended, sung, declared,
and told by all the tathāgatas for the welfare of all sentient beings who live
in poverty, suffer from diseases, live in fear, or are harmed by the wicked.
དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་སྟན་ལས་ལངས་ཏེ་དེའི་ཚེ་ཐལ་མོ་སྦྱར་ནས་ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་འདི་ཆེད་དུ་བརྗོད་ཅིང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་འདི་དག་གསོལ་ཏོ། །
Venerable Ānanda then
rose from his seat and with his hands folded, he uttered this praise in verse:
སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ། །
“Inconceivable is the Blessed Buddha.
སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ལགས། །
Inconceivable too is
the Buddha’s Dharma.
བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ལ་དད་རྣམས་ཀྱི། །
For those with faith
in the inconceivable,
རྣམ་པར་སྨིན་པའང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ལགས། །
Inconceivable too
will be their results.
ཞི་བ་ཅི་ཡང་མཁྱེན་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན། །
Tranquil knower of
everything and all,
ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་རྒ་ཤི་མི་མངའ་བ། །
Dharma King free of
aging and death,
ཡེ་ཤེས་ཕ་རོལ་བགྲོད་པར་བྱོན་གྱུར་པ། །
The one who’s arrived
at wisdom’s far shore,
སངས་རྒྱས་དཔའ་པོ་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །
Buddha the Hero, to
you I pay homage!”
དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ཚིམ་ཞིང་དགའ་ལ་མགུ་ཞིང་ཡིད་རངས་ནས་རབ་ཏུ་དགའ་སྟེ། དགའ་བ་དང༌། ཡིད་བདེ་བ་སྐྱེས་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །
Venerable Ānanda was
satisfied and joyful, gladden and overjoyed. In his joy and happiness, he said
to the Blessed One:
བཅོམ་ལྡན་འདས། ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་འདིའི་མིང་ཅི་ལགས། འདི་ཇི་ལྟར་གཟུང་བར་བགྱི།
“Blessed One, what is the name of this form of
Dharma? How shall I remember it?”
བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།
The Blessed One
replied:
ཀུན་དགའ་བོ། འདི་ནི་ཁྱིམ་བདག་ཟླ་བ་བཟང་པོས་ཞུས་པ་ཞེས་བྱ་བར་ཟུངས་ཤིག །ནོར་དང༌། འབྲུ་དང༌། རིན་པོ་ཆེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཏེར་ཞེས་བྱ་བར་ཡང་ཟུངས་ཤིག །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསྔགས་པ་ནོར་གྱི་རྒྱུན་གྱི་གཟུངས་ཞེས་བྱ་བར་ཡང་ཟུངས་ཤིག །
“Ānanda, remember this teaching as ‘The
Question of Sucandra the Householder.’ Remember it as ‘The Treasury of Wealth
and Grain and All That is Precious.’ Remember it as ‘The Vasudhārā Dhāraṇī Praised by All the Tathāgatas.’”
བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་ནས། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་དང༌། དགེ་སློང་དེ་དག་དང༌། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་དག་དང༌། ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་འཁོར་དེ་དག་དང༌། ལྷ་དང༌། མི་དང༌། ལྷ་མ་ཡིན་དང༌། དྲི་ཟར་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ཡིད་རངས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་པ་ལ་མངོན་པར་བསྟོད་དོ།། །།
When the Blessed One
had said this, Venerable Ānanda, the monks and bodhisattva mahāsattvas,
together with the whole assembly and the world of gods, human beings, asuras
and gandharvas rejoiced and praised the speech of the Blessed One.
འཕགས་པ་ནོར་གྱི་རྒྱུན་ཅེས་བྱ་བའི་གཟུངས་རྫོགས་སོ།། །།
This
concludes the Noble Vasudhārā Dhāraṇī.
Courtesy: | Translated by Lhasey Lotsawa Translations (Stefan Mang and Peter Woods),
2019. Further suggestions and clarifications based on the Sanskrit3 have
been kindly given by Wiesiek Mical.
1. ↑ Slight emendations
have been made to the dhāraṇī based on comparing several
Tibetan editions and in particular with reference to a similar Vasudhārā Dhāraṇī preserved
in Sanskrit. This Sanskrit edition is available on GRETIL (http://gretil.sub.uni-goettingen.de/gretil/1_sanskr/4_rellit/buddh/vadhdhju.htm). Inputted by
members of the Digital Sanskrit Buddhist Canon Input Project Member the GRETIL
version is based on Padmanabh S. Jaini, “Vasudhārā Dhāraṇī: A Buddhist work in use among the Jainas of Gujerat,” in Shri
Mahavir Jaina Vidyalaya Golden Jubilee Volume, Part 1, Bombay 1968, 30–45. A
similar Sanskrit edition is also discussed and partially translated by Ratna Handurukande.
See: Handurukande, Ratna. Vasudhārādhāraṇī
(kathā).
In Buddhist and Pali Studies in honour of the Venerable Professor Kakkapalliye
Anuruddha, (ed.) K.L. Dhammajoti and Y. Karunadasa. Centre of Buddhist Studies.
The University of Hong Kong, 2009, 53–64.
2. ↑ It appears that a
word such as benefit (kuśala, dge ba) is missing in the
Tibetan and Sanskrit edition of this dhāraṇī.
3. ↑ That is the above
mentioned Sanskrit edition available on GRETIL.
