སྤ་རོ་གནམ་ཐོག་འགྲུལ་བཞུད་འགོ་བའི་ས། 𝐏𝐚𝐫𝐨, 𝐭𝐡𝐞 𝐠𝐚𝐭𝐞𝐰𝐚𝐲 𝐛𝐲 𝐚𝐢𝐫, 𝐢𝐬 𝐬𝐨 𝐭𝐫𝐮𝐞,

(Image courtesy: Paro International Airport)

རི་བོ་རྒས་གསར་བསྡུས་པའི་གསང་བའི་གནས།
Nestled in the arms of mountains, ancient and new.

ནངས་སྐྱ་རེངས་འོད་ཀྱིས་སྨུག་འཐིབས།
The dawn breaks soft, the sky painted gold,

བརྩེ་དུང་གཏམ་གྱི་རྒྱུན་ཐག་བར་མཚམས་མེད།
A silent promise in stories untold.

ཞོགས་པའི་གནམ་གྲུ་འུར་སྒྲ་ལྡིར་ལྡིར་སྒྲོག
Early morning buzzing with the roars of flight departure,

སྒུལ་བྱེད་སྒྲ་ནི་སྙིང་གི་རྣམ་འགྱུར་བཞིན།
Each engine’s hum, a beating heart.

རྨི་ལམ་ཁུར་ནས་ནམ་མཁའི་དབྱིངས་སུ་འཕུར།
Carrying dreams across the sky so wide,

སེམས་དང་རེ་བ་གནམ་ལ་བསྐྱལ་བའི་དུས།
With souls aboard and hope inside.

མི་མང་འདུ་འཛིན་ལས་དོན་གཞན་དུ་འགྲུལ།
The passengers consist of many and so go for work in another,

ལས་ཀ་དང་ནི་འཚོལ་བའི་དོན་དུ་འགྲུལ།
Some for duty, some for discovery,

དར་ལྕོག་མ་ཎི་འཁོར་ལོའི་ཞིང་ཁམས་བོར།
Leaving behind the land of prayer flags and prayer wheels,

རླུང་བུ་རེ་རེས་བསྟན་པའི་གསང་བ་སྒྲོག
Where every breeze whispers sacred feels.

གཉེན་ཉེ་གནམ་གྲུ་འབབ་ཚུགས་ནས་བསྐྱལ་བ།
The relatives that bid farewell at airport viewpoint,

མིག་ཆུ་འཁྲུགས་ཀྱང་སེམས་པ་དགའ་བས་ཁེངས།
Stand with glistening eyes, yet spirits bright.

ལག་པ་གཡུག་པའི་སྐད་ཅིག་སྐྱོ་གདུང་འཁྲུག
Waving hands that tremble and hold back tears,

དུས་སྐད་དྲན་པའི་སེམས་པ་སྤོབས་པས་ཁེངས།
Cherishing moments, conquering fears.

སྐྱིད་སྡུག་འདྲེས་པའི་དུས་སྐབས་དེ་ནི་དཀོན།
It is a mixture of sadness and happiness,

ཚ་ཟེར་ལྡན་པའི་ཁྱིམ་ལས་ལམ་དུ་འགྲུལ།
Sadness they were leaving, the nest so warm,

དམིགས་ཡུལ་ལྡན་པའི་འགྲུལ་བསྐྱོད་དགའ་བས་ཁེངས།
Happiness they are going with an aim,

ཉི་འོད་འཚོལ་བཞིན་མེ་ཏོག་བཞད་པའི་དུས།
To chase the sun, to kindle the flame.

འདི་འབྲུག་ཡུལ་མཛེས་ཤོས་ལྗོངས་ནས་འགོ་བརྩམས།
And all this starts at the most beautiful place of Bhutan,

ལུང་པས་གླུ་དབྱངས་ཆུ་ཕྲན་གར་ལྡན་འཁྲབ།
Where valleys sing and rivers dance,

བརྟན་བཞུགས་རྡོ་ནགས་ཀུན་ཏུ་ཞི་བདེ་ལྡན།
Where peace resides in every stone and tree,

བཀྲ་ཤིས་གངས་ལྗོངས་རང་དབང་རྩལ་གྱིས་གཏམས།
A land of blessings, wild and free.

ནངས་སྔ་པོར་སྨོན་འདུན་བཏབ་བདེ་ལེགས་སྨོན།
While in the morning prayer, I wish all of them success and wishing happiness,

རླུང་བུས་ལམ་སྟོན་ནམ་མཁའི་གནས་ནས་སྲུང་།
May the winds guide them, may the skies protect,

འགྲུལ་བཞུད་བདེ་ལེགས་སེམས་པ་གཅིག་ཏུ་འབྲེལ།
May their journeys be safe, their hearts connected,

རྩ་བ་ཟབ་མོའི་བརྩེ་དུང་ནམ་ཡང་མི་འགྱུར།
To the roots that run deep, the love unaffected.

དེ་ལྟར་འཕུར་ཞིང་འཚོལ་བར་རང་དབང་ཐོབ།
So let them fly, let them soar and explore,

འབྲུག་ཡུལ་སེམས་ཀྱི་དྲོད་སོབས་ནམ་ཡང་འཛིན།
But always carry Bhutan at their core.

སྤ་རོ་ནི་སྨན་སྤྱོད་གྱི་སྐྱེ་བ་ཡིན།
Paro is more than just a gateway in the mist.

ཕུརཔ་རྡོ་རྗེ་དབང་བྲིས་སོ་
Written by Phub Dorji Wang

As Bodhicitta is so precious,
May those without it now create it.
May those who have it not destroy it,
And may it ever grow and flourish.